VERBORGEN GEHEIMEN IN GEOMETRISCHE VLAKKEN

Heldere, directe, strakke vormen karakteriseren het werk van Roland Cuppers (Eindhoven 1970).

Zijn verbluffende beheersing van de verftechniek speelt een grote rol in de overtuigende kracht van deze intrigerende composities op middelgrote tot zeer grote panelen.
Geometrische vlakken in allerlei afmetingen roepen intense spanning op tussen voorstelling en abstractie.

In de jaren 50 van de vorige eeuw zou het werk van Cuppers gerangschikt kunnen worden onder de term "Hard Edge”. Een stroming die zich vooral in Amerika manifesteerde.

Maar de "scherp kantige” paneel schilderijen van Roland Cuppers blijken wel meer te zijn dan uitsluitend uitspraken over compositie van abstracte vormen.
Zij ogen verleidelijk toegankelijk door hun heldere ordening en afgewogen kleurgebruik.
Tegelijkertijd verbergen zij veel geheimen. Over plat en ruimtelijk, over tegenstrijdige richtingen en bewegingen, over dynamiek en stilte, over ratio en intuïtie, over binnen en buiten, over licht en donker. Zij stellen vragen over de spanning tussen dichtbij en veraf en over de betekenis van groot en klein.

Veel van dit onderzoek leidt tot architecturale oplossingen. Platte beelden die vanzelfsprekend kunnen leiden tot uitvoering in de werkelijke ruimtelijkheid. Plasticiteit bevrijdt zich uit de wetmatigheden van het vlak. En dan ontstaan ook surrealistische associaties. Wat zich het ene ogenblik laat lezen als kamer of zaal met deur, manifesteert zich het volgende moment als de buitenmuur van een gebouw. Vormen nemen andere gestaltes aan en krijgen andere betekenis. De kijker moet zich steeds opnieuw instellen om vat te krijgen op de betekenis van deze veelvormige wereld.

Daarmee is dit werk niet alleen een bron voor esthetisch genoegen, het biedt ook zijn diensten aan om ons kijken te toetsen en te scherpen. Het aangename wordt daardoor met het aller-nuttigste verenigd.

Je blijft kijken, zelfs wanneer je denkt dat je het al gezien en begrepen hebt.

Chris Manders